3 روز از 22 بهمن 88 می گذرد.روزی که قرار بود تبدیل به کلیدی ترین اعتراض سال 88 شود و در ان اکثریت سبزها با حضورشان این روز را به جهنمی برای حاکمیت تبدیل کنند اما به دلایل مختلف این اتفاق نیفتاد تا سبزها هم برای اولین بار در جنبش 8 ماهه شان در نوع و شیوه مبارزاتشان دچار چالشی بزرگ شوند.چالشی که از ساعتی پس از راهپیمایی اغاز شد وتاکنون بحث در مورد ان ادامه دارد.
واما دیدگاه نگارنده نسبت به انچه در 22 بهمن رخ داد به دلیل حضور خود در میان سبزها و به نوعی مردم شاید به مذاق برخی دوستان خوش نیاید اما بر خود لازم می دانم که به حقایق هرچند تلخ نقبی زده و با تحلیل منصفانه ان برای اینده سبزها درسی تازه را پیش رو قرار دهم.
اتفاقی که در 22 بهمن افتاد تا حدودی قابل پیش بینی بود اما متاسفانه نکته ای که من چندین بار در نوشته هایم ان را ازنقاط ضعف بزرگ جنبش سبز می دانم عدم واقع نگری و تحلیل های نا درست از توانایی ها و موقعیت جنبش بوده است. متاسفانه علت اصلی این قضیه هم این است که عده ای خارج نشین برنامه های جنبش مردمی ما را در داخل برنامه ریزی می کنند و اید ه های حداکثری خود را برای اجرا در اختیار مایی قرار دهند که به دلیل حضور داشتن در محیط به غیراجرایی بودن ان واقفیم . ایا زمان ان فرا نرسیده است تا همگان با علم به ناکارایی تاکتیک های انان و پشت کردن به سخنگویان و رهبران خارج نشین، رو به رهبران سبز خود کرده که چون ما دلسوزانه به فکر این جنبش و فرزندان پاک ایران زمین هستند و همچون ما مصائب و دشواری های این مسیر را همانند شیخ دوست داشتنی ما مهدی کروبی با گوشت و خون خود لمس کرده اند و می دانند که چگونه باید این مسیر را با تدبیر و درایت مدیریت کنند.
نکته بعدی که به نظرم مهم می اید و باز هم قبل از این به ان اشاره شده بود پرهیز از خودفریبی در مورد توانایی ها و رفتار هواداران حکومت است.متاسفانه سخنگویان جنبش و تعدادی از نویسندگان وبلاگ ها و سایت های سبز باز هم چون دفعات پیشین رو به توجیه رفتار هوادارن حاکمیت اورده اند.بار گذشته انها را ساندیس خور معرفی کردند و این بار انها را لشگراتوبوسی که از بیرون شهر اورده اند. گمان می کنم تحلیل های این گونه هیچ سودی برای جنبش ندارد و تنها می تواند مخدری برای کاهش الام ما باشد اما هیچ گاه علاجی برای درمان نخواهد بود.
آیا بهتر نیست با پذیرفتن برخی واقعیات زیر تلاش کنیم تا برای برنامه بعدی خود برنامه ریزی بهتری داشته باشیم تا رخداد 22 بهمن امسال تکرار نشود:
1-حاکمیت در همه زمینه ها دارای نیروهای خبره و کار ازموده است که به خوبی می توانند تاکتیک های حریف خود را تشخیص داده و به سرعت برای ان راه حل پیدا کنند.
2- جنبش سبز متاسفانه این بار دارای سردر گمی در اهداف و تاکتیک های خود در روز 22 بهمن بود.راهکارهای مختلف و کاملا متضاد در این روز پیشنهاد و اجرا شد که همگی توسط نیروهای حاکمیت خنثی شد.
3-به دلیل برخی افراطی گری ها در وقایع چند ماهه بدنه مردمی جنبش تا حدودی دچار اسیب ( و نه ریزش ) شده است. اسیب بدین معنی که عده ای جریان هدایتگر فعلی و شعارها و رویکردهایش را دارای صلاحیت برای دنباله روی نمی دانند.
4-به علت برخوردهای جنایت کارانه حاکمیت عده ای مأل اندیش که تعدادشان هم کم نیست در مقطع کنونی ترجیح داده اند که وارد اعتراضات نشوند.(البته این بدین معنی نیست که در موقع لازم به جنبش اضافه نخواهند شد)
5-در طرف مقابل به دلیل جریان رسانه ای یکطرفه حاکمیت هنوز تعداد قابل توجهی از مردم به سیستم خوش بین و یا حداقل نسبت به جنبش سبز کاملا بدبین هستند و ترجیح داده اند که در راهپیمایی دولتی شرکت کنند.
آیا بهتر نیست که به جای تغییر صورت مسئله و گرفتن جواب دلخواه خود ، با طرح صحیح مسئله و با تصحیح اشتباهات خود ازوقایع روز 22 بهمن 88 تلاش کنیم مسیرسبز را به درستی طی کنیم و انتظارات خود را از جامعه و جنبش سبز واقعی تر کنیم؟
واما دیدگاه نگارنده نسبت به انچه در 22 بهمن رخ داد به دلیل حضور خود در میان سبزها و به نوعی مردم شاید به مذاق برخی دوستان خوش نیاید اما بر خود لازم می دانم که به حقایق هرچند تلخ نقبی زده و با تحلیل منصفانه ان برای اینده سبزها درسی تازه را پیش رو قرار دهم.
اتفاقی که در 22 بهمن افتاد تا حدودی قابل پیش بینی بود اما متاسفانه نکته ای که من چندین بار در نوشته هایم ان را ازنقاط ضعف بزرگ جنبش سبز می دانم عدم واقع نگری و تحلیل های نا درست از توانایی ها و موقعیت جنبش بوده است. متاسفانه علت اصلی این قضیه هم این است که عده ای خارج نشین برنامه های جنبش مردمی ما را در داخل برنامه ریزی می کنند و اید ه های حداکثری خود را برای اجرا در اختیار مایی قرار دهند که به دلیل حضور داشتن در محیط به غیراجرایی بودن ان واقفیم . ایا زمان ان فرا نرسیده است تا همگان با علم به ناکارایی تاکتیک های انان و پشت کردن به سخنگویان و رهبران خارج نشین، رو به رهبران سبز خود کرده که چون ما دلسوزانه به فکر این جنبش و فرزندان پاک ایران زمین هستند و همچون ما مصائب و دشواری های این مسیر را همانند شیخ دوست داشتنی ما مهدی کروبی با گوشت و خون خود لمس کرده اند و می دانند که چگونه باید این مسیر را با تدبیر و درایت مدیریت کنند.
نکته بعدی که به نظرم مهم می اید و باز هم قبل از این به ان اشاره شده بود پرهیز از خودفریبی در مورد توانایی ها و رفتار هواداران حکومت است.متاسفانه سخنگویان جنبش و تعدادی از نویسندگان وبلاگ ها و سایت های سبز باز هم چون دفعات پیشین رو به توجیه رفتار هوادارن حاکمیت اورده اند.بار گذشته انها را ساندیس خور معرفی کردند و این بار انها را لشگراتوبوسی که از بیرون شهر اورده اند. گمان می کنم تحلیل های این گونه هیچ سودی برای جنبش ندارد و تنها می تواند مخدری برای کاهش الام ما باشد اما هیچ گاه علاجی برای درمان نخواهد بود.
آیا بهتر نیست با پذیرفتن برخی واقعیات زیر تلاش کنیم تا برای برنامه بعدی خود برنامه ریزی بهتری داشته باشیم تا رخداد 22 بهمن امسال تکرار نشود:
1-حاکمیت در همه زمینه ها دارای نیروهای خبره و کار ازموده است که به خوبی می توانند تاکتیک های حریف خود را تشخیص داده و به سرعت برای ان راه حل پیدا کنند.
2- جنبش سبز متاسفانه این بار دارای سردر گمی در اهداف و تاکتیک های خود در روز 22 بهمن بود.راهکارهای مختلف و کاملا متضاد در این روز پیشنهاد و اجرا شد که همگی توسط نیروهای حاکمیت خنثی شد.
3-به دلیل برخی افراطی گری ها در وقایع چند ماهه بدنه مردمی جنبش تا حدودی دچار اسیب ( و نه ریزش ) شده است. اسیب بدین معنی که عده ای جریان هدایتگر فعلی و شعارها و رویکردهایش را دارای صلاحیت برای دنباله روی نمی دانند.
4-به علت برخوردهای جنایت کارانه حاکمیت عده ای مأل اندیش که تعدادشان هم کم نیست در مقطع کنونی ترجیح داده اند که وارد اعتراضات نشوند.(البته این بدین معنی نیست که در موقع لازم به جنبش اضافه نخواهند شد)
5-در طرف مقابل به دلیل جریان رسانه ای یکطرفه حاکمیت هنوز تعداد قابل توجهی از مردم به سیستم خوش بین و یا حداقل نسبت به جنبش سبز کاملا بدبین هستند و ترجیح داده اند که در راهپیمایی دولتی شرکت کنند.
آیا بهتر نیست که به جای تغییر صورت مسئله و گرفتن جواب دلخواه خود ، با طرح صحیح مسئله و با تصحیح اشتباهات خود ازوقایع روز 22 بهمن 88 تلاش کنیم مسیرسبز را به درستی طی کنیم و انتظارات خود را از جامعه و جنبش سبز واقعی تر کنیم؟
۶ نظر:
امیر
سلام
البته انتشارعکسها بعد ازچندروزکه ازمراسم میگذردنشان دهنده حقانیت انانی است که میگویند لشکر اتوبوسی .غیرازعکسهای گوگل برو عکسهای خبرگزاری ها راببین مخصوصا خبرگزاری مهر نشان میدهد که طرفداران دولت حتی نتوانستند میدان ازادی را هم پر کنند .تازه بخش بزرگی ازانهائی که امده بودند برای اجرای طرح اسب تروا امده بودند.حتی در خوداصفها ن هم تجمع بزرگی شکل گرفت که خودت هم بودی ولی ظاهرا جنابعالی درک درستی از جنبش نداری!!هیچ جنبشی به خاطر انسانی بودنش همیشه دراوج نیست. مثل فوتبالیستی که همیشه در یک سطح بازی نمی کند. گاهی در اوج اوج است وگاهی ضعیف ظاهر می شود ودراکثر روزها از حد متوسط بالاتر است .جنبش هم درهمه روزهایش از25خرداد و30 خرداد وروز قدس و13ابان وعاشورا وچندین رویداد دیگردراوج بوده ومو را بر تن همه سیخ کرد.خوب اجازه بده یک روز یا چندروز بد هم داشته باشد.البته ذهن امثال تو به علت غیر عملیاتی بودن خیلی زود از یک شکست ناامید وبا یک پیروزی دچارشعف می شود.شنیدی که مثل می گوید"رهرو ان نیست که گه تند وگهی خسته رود /رهرو ان است که اهسته وپیوسته رود"
درباره بقیه پیشنهاداتت خیلی خوشم امدونشانه عقلانیت تو هست.ولی با کم شدن قدرت جنبش وکم شدن جمعیت ان اصلا موافق نیستم اتفاقا جنبش سبز دارد دراعماق جامعه نفوذ می کند وجمعیت ان حداقل اگر به نسبت رای ها حساب کنیم امروز علاوه بر 14 میلیون رای موسوی حداقل 6میلیون نفر دیگر هوادار ان شده اند والبته همانطور که خودت گفتی نوع حمایت انها وموق حضورشان درصحنه متفاوت است .
بای
مقاله ی زیبایی بود ولی نیاز به تصحیح هایی است که مقداری از ان را امیر گفت ولی مقداری از گفته های وی نیز ناصواب بود.صحبت جماعت کیک و ساندیس خور و یا اتوبوسی اشتباه است به همان دلیلی که بزغاله و خس و خاشاک اشتباه است به نظر بنده اشکالی وجود ندارد که حاکمیت برای رفاه طرفدارهای خویش از امکاناتی استفاده نماید و ما نیز حق هیچ توهینی طبق مرام ومنش دموکراسی خواهی خود نداریم ولی این که 22 بهمن را روز پیروزی حاکمیت بدانیم به نظر بنده این تحلیل ناصوابی است زیرا در کجای جهان دیدی که در روزی که روز پیروزی نظام حاکم یا استقلال ان باشد حاکمیت به ضرب و جرح و دستگیری بپردازد و خیابان ها را از نیروهای امنیتی قرق نماید . این اغراق های صورت گرفته توسط سایت های وابسته به حاکمیت و عکس های مشاهده شده خود عامل خنده ای برای مردم می شود و همچنین چشم پوشی کردن و کم کردن جمعیت توسط نخبگان جنبش خود سهم مهلکی برای نظام است که هردو عمل، عمل خطایی است
بنده به شما و تمام دوستان پیشنهاد می کنم به جای درگیر شدن در بازی پوپیلیستی جمعیت که ناشی از خوی استبداد زدگی ایرانی است بیشتر به شرح و بسط اهداف خود و تعریف جامعه ی مدنی و دموکراسی و ازادی(البته نه بالهوسی)بپردازید که این عمل هم باعث پیشرفت جنبش در مردم و هم با ریشه شدن ان می شود
از این بازی بپرهیزید
مقاله ی زیبایی بود ولی نیاز به تصحیح هایی است که مقداری از ان را امیر گفت ولی مقداری از گفته های وی نیز ناصواب بود.صحبت جماعت کیک و ساندیس خور و یا اتوبوسی اشتباه است به همان دلیلی که بزغاله و خس و خاشاک اشتباه است به نظر بنده اشکالی وجود ندارد که حاکمیت برای رفاه طرفدارهای خویش از امکاناتی استفاده نماید و ما نیز حق هیچ توهینی طبق مرام ومنش دموکراسی خواهی خود نداریم ولی این که 22 بهمن را روز پیروزی حاکمیت بدانیم به نظر بنده این تحلیل ناصوابی است زیرا در کجای جهان دیدی که در روزی که روز پیروزی نظام حاکم یا استقلال ان باشد حاکمیت به ضرب و جرح و دستگیری بپردازد و خیابان ها را از نیروهای امنیتی قرق نماید . این اغراق های صورت گرفته توسط سایت های وابسته به حاکمیت و عکس های مشاهده شده خود عامل خنده ای برای مردم می شود و همچنین چشم پوشی کردن و کم کردن جمعیت توسط نخبگان جنبش خود سهم مهلکی برای نظام است که هردو عمل، عمل خطایی است
بنده به شما و تمام دوستان پیشنهاد می کنم به جای درگیر شدن در بازی پوپیلیستی جمعیت که ناشی از خوی استبداد زدگی ایرانی است بیشتر به شرح و بسط اهداف خود و تعریف جامعه ی مدنی و دموکراسی و ازادی(البته نه بالهوسی)بپردازید که این عمل هم باعث پیشرفت جنبش در مردم و هم با ریشه شدن ان می شود
از این بازی بپرهیزید
امیر
سلام
من که دیشب امدم ونظر خودم رادادم چرا دوباره مرا دعوت کردی بیایم وپست جدیدت رابخوانم؟
درباره دوستمان mazloomهم ایشان ذکر نکردند کدام قسمت ازنظرم به قول خودشان ناصواب بوده بهتر بود ذکر می کردند.
درمورد نظری که نوشتی منظور من لفظ امام وایت الله نبود مهم تغییر یک شبه برخی افکار به خاطر حضور درجوی دیگر است والا هرکسی میداند نباید به ظاهر قضیه نگاه کرد.
واقع بيني و تحليل درست و برنامه ريزي مبتني بر توانايي ها جزء مواردي است كه مي بايست به عنوان ابزار كار مورد توجه قرار گيرد.
سلام دوست خوبم مطلبت مثل همیشه زیبا بود ولی این جنبش سبز تا به پیروزی نرسه خسته نمیشه درسته که در 22 بهمن خوب ظاهر نشد ولی این به این معنی نیست که همین راه رو میخواد ادامه بده. پستی و بلندی تو این راه زیاده ولی یواش یواش به هدفمون میرسیم. نا امید نباش که این جنبش همیشه پایداره.
ارسال یک نظر