چگونه 22 بهمن را به نقطه عطفی در مبارزات ازادی خواهانه مان تبدیل کنیم

سه روز دیگر تا 22 بهمن باقی مانده است. روزی تعیین کننده برای کل ایران چه حاکمیت چه سبزها:
روزی که حاکمیت تمام تلاشش را می کند تا حضور نیروهای خودی اش را انبوه و حضور سبزها را اندک نشان دهد. روزی که غایت خواسته حاکمیت این است تا از طریق ان افول و به قول خودشان مرگ جریان سبز که هشت ماه سخت ترین روزها و شب ها را برایشان رقم زده است را رسما اعلام کنند. به همین منظور هفته هاست که اتاق های سرکوب شان را فعال کرده اند تا تمامی راه های ممکن برای حضور و خودنمایی سبزها را ببندند و درعوض نیروهای سازمان یافته خود در بسیج های مساجد و ادارات را از ابتدای صبح در مکان های کلیدی و تعیین کننده مستقر سازند تا رسانه های خارجی حاضر در میدان آزادی نتوانند کوچکترین اثری از موج سبزرا مشاهده کنند.
در همین راستا اما سبزها هم بیکار ننشسته اند. همانطور که در ماه های گذشته هم رسانه های خارجی نتوانستند به دلیل محدودیت های رسانه ای ایجاد شده توسط حاکمیت کوچکترین خبری را به خارج ارسال کنند اما شهروند خبرنگاران حرفه ای سبز بار دیگر اماده اند تا تصاویر شورانگیز حضور سبزمردم را به تمامی رسانه های جهان مخابره کنند.از طرف دیگر مسیرهای جایگزین هم در صورت ممانعت سرکوبگران از پیوستن سبزپوشان به مسیرراهپیمایی اصلی تعیین شده است.
دوئل نابرابر اما تعیین کننده 5 شنبه پیش رو از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است و راه را برای مبارزات اینده روشن تر می کند.اما نکاتی که ذکر انها از نظر نگارنده مهم و کلیدی به نظر می اید و از کلام رهبران سبز هم در این هفته به روشنی شنیده شد را در زیر به اختصار بیان می کنم:
نکته اول حفظ آرامش و خونسردی کامل مردم در راهپیمایی و حتی الامکان حرکت ارام در مسیر اصلی راهپیمایی که باعث خواهد شد تا مزدوران و سرکوبگران در تشخیص مردم معترض از دیگران دچار سردرگمی و انحراف شوند.
مسئله دوم که بسیار دارای اهمیت است پرهیز از هرگونه خشونت در اعتراضات سبزماست :در این زمینه ذکر نکات و مثالهایی ضروری است. دوستان سبز باید بدانند که هرگونه خشونت ورزی در این روز قطعا به ضرر جریان سبز و به سود سرکوبگران است. به شکلی که در روز عاشورا متاسفانه واکنش ناخواسته مردم در قبال سرکوبگران باعث شد تا رسانه های پرتعداد حاکمیت که از بد روزگار نبض جریان رسانه ای کشور و جهت دهی به افکار عمومی را در دست دارند ان را به گونه مورد دلخواه خود به افکارعمومی منتقل کرده و وجهه جنبش را در نزد افکار عمومی به خصوص قشر مذهبی تا حدودی تخریب کنند.همانطور که سران جنبش سبز همچون میرحسین موسوی و مهدی کروبی هم در سخنان خود اعلام کردند پرهیز از خشونت و افراطی گری جزو اصول بنیادین در حرکت سبز مردم است.
پرهیزاز سردادن شعارهای ساختارشکنانه و بی موقع از موارد مهمی است که باید در راهپیمایی پیش رو ان را لحاظ کرد.
در اینجا هم تجربیات گذشته به خوبی مسیراینده را برای ما مشخص می کند.از اولین راهپیمایی های ما در روز قدس تا اخرین آن در عاشورا برخی شعارهای افراطی باعث شد تا سران جنبش برای توجیه انها با مشکل مواجه شوند.به عنوان مثل شعارجمهوری ایرانی شعاری متناسب با زمان نبود و بعدها باعث شد تا این شعارها توسط افراطیون حاکمیت دلیلی برای منحرف و منافق دانستن بدنه جنبش و رهبری ان شود.نکته مهم و قابل ذکر این است که شعارهای ساخته شده در خارج از کشور مصرف داخلی ندارد.خارج نشینان با تمام احترام ما نسبت به ایشان اما از شرایط موجود در ایران مطلع نیستند و نسخه تجویز شده توسط شان هم عاری از هرگونه واقع نگری است اینان به مثابه ان ضرب المثلی هستند که بیرون گود نشسته اند و می گویند لنگش کن!!
نگارنده به این باور رسیده است که حرکت جنبش مردمی سبز پشت رهبران قانونی و داخلی خود و عمل به خواسته های انها در رویکردها و شعارها قدم به قدم مسیرسبز را به جلوتر برده و از افراطی گری هم جلوگیری کرده و قطعا در طولانی مدت و با فرسایش نیروی حاکمیت و افزایش حجم نارضایتی عوام مردم موفق خواهد شد تا در موضع برتر و اکثریت قرار گرفته و ان موقع نبض جریان را دراختیار بگیرد.
شتاب زدگی در رسیدن به اهداف بلند مدت قطعا از افات اعتراضات مسالمت امیز ماست و باعث ریزش و سرخوردگی نیروها و شاید حتی عقیم ماندن حرکت ما خواهد شد و درنتیجه راه سرکوب را برای جریان خشن و قدرتمند حاکم باز می کند.
همانطور که در نوشته های پیشین هم اشاره شده است واقع نگری و پرهیز از خودفریبی نسبت به جایگاه وموقعیتی که جنبش هم اکنون در ان قرارگرفته است باعث تحلیل ها و درنتیجه اتخاذ رویکردهای صحیح در ادامه مبارزات ما خواهد شد.باید این مسئله را بپذیریم که جنبش نتوانسته است هنوز گفتمان خود را درمیان اکثریت جامعه به ویژه قشر کثیرمذهبی و مستضعف جامعه گسترش دهد. از سوی دیگر باید به قدربودن حریف هم اشاره کنیم.اتاق فکر و جریان رسانه ای نیروهای حاکم و سرکوبگر به خوبی نشان داده است که امادگی ارائه انتی تزهای سریع برای مقابله با اعتراضات را داراست و مبارزات هشت ماهه اخیر ما را به یک بازی شطرنج پیچیده در انجام حرکات و جابه جایی مهره ها تبدیل کرده است.

در پایان امید است که به لطف خدا و وعده الهی در پیروزی نهایی جریان حق و نابودی باطل روز 22 بهمن ماه تبدیل به نقطه عطف دیگری در مبارزات ازادی خواهانه و عدالت طلبانه مردم ایران شده و پیروزی نهایی را نزدیک و نزدیک تر سازد.